WIERSZOKLETA

Dlaczegóż wciąż smutna
Gdy szczęścia doznałaś.
Twa bladość, twe oczy
Widać, że płakałaś.

Bez ciebie jam nieistotny,
Bez ciebie
I z tobą też samotny,
Bez ciebie
Bez ciebie liczę każdą czasu kwartę,
Bez ciebie
A z tobą te sekundy umarte,
Nic nie warte,
Bez ciebie.

Ludzie marzą i mówią wiele
O lepszej przyszłości dniu.
Za szczęściem, za złotym celem
Widzimy goniących ich tu.

Żadnych modłów nie zaśpiewa
Ni Kadyszu nie odmówi
Nieśpiewana, niemówiona
Cisza będzie w dniu, gdy skonam.