Ozymandias

OZYMANDIAS - by Percy Bysshe Shelley

Spotkałem podróżnika z antycznej krainy
Co powiedział: "Dwie ogromne kamienne bez tułowia nogi
tam stoją, a w pobliżu, w piasku leży na pustyni
Wpół wkopane strzaskane oblicze, którego wzrok srogi,
Szydercze usta w zimnym rozkazie skrzywione
Mówią, że rzeźbiarz dobrze odczytał te pasje
Co przetrwały, w martwych przedmiotach odciśnione,
Dzięki wprawnej ręce i sercu, co zna się.
A na piedestale te słowa dojrzycie:
"Me imię Ozymandias, Królów Król:
Patrzcie me uczynki, jam potężny, drżyjcie!"
Nic poza tym nie ma. Poniszczone wieko
kolosalnego wraku, bezmiernie gołego skrycie,
Samotnego w równinie piasku gdzieś daleko.
...........................................................................................

OZYMANDIAS

I met a traveller from an antique land
Who said: "Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. Near them on the sand,
Half sunk, a shattered visage lies, whose frown
And wrinkled lip and sneer of cold command
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them and the heart that fed.
And on the pedestal these words appear:
`My name is Ozymandias, King of Kings:
Look on my works, ye mighty, and despair!'
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal wreck, boundless and bare,
The lone and level sands stretch far away.