Czas Zapomniany

CZAS ZAPOMNIANY

Czas zapomniany, chwila stracona.
Pamięć w agonii nigdy nie wróci.
Obraz minionych wydarzeń kona.
Brak zapomnianych wspomnień zasmuci.

Gdzie poszły lata, lata miłości?
Lata porywów, marzeń zawziętych,
Lata beztroskiej, głupiej młodości?
Chwil, które patrzą z kartek pogiętych?

I chociaż życie wciąż ciebie kusi.
Miesza co było z tym, co wciąż jest.
Choć nieobecność jej w gardle cię dusi,
To przecież nie jest miłości twej kres.


DEN GLEMTE TID

Tiden man glemte, tabte øjeblikke.
Hukommelses pine som ikke har lyst.
Vise et billede i døende blikke
Og glemte minder vil gøre dig trist.

Hvor årene gået, de kærlighedsår?
De år med spænding, med søde komsammen,
År så ubekymret, dumme ungdomsår
Og dem fra billeder som er krøllet sammen?

Og selvom livet stadigvæk dig frister.
Forveksler det, der var, med det, der stadig er.
Selvom hendes fraværet din hals stadig tystner,
Er kærlighed til hende aldrig enden nær.

Alex Wieseltier
Wrzesien 2020