Zapoznany z nocą

ZAPOZNANY Z NOCĄ
Robert Frost

Zapoznany byłem z nocą.
Zatopiony w deszczu ulewę dantejską,
Szedłem, gdzie już miasta światła nie migocą.

Wpatrzony w uliczkę najsmutniejszą miejską,·
Stróża nocnego powoli mijałem.
Wzrok spuszczony, niczego tłumaczyć nie chcąc.

I stanąłem, mych kroków odgłos zatrzymałem,
Gdy w oddali krótki krzyk przerwany,
Z innej ulicy dochodzący, usłyszałem.

Nie, by mnie zatrzymać, czy pożegnać dany;
A w dali gdzieś wysoko widziany,
Na tle nieba obraz zegara lustrzany,

Wieścił, że moment ni dobrze, ni źle był dobrany.
Tak z tą nocą byłem zapoznany.

……………………………………………………………………..

Acquainted with the Night
By Robert Frost

I have been one acquainted with the night.
I have walked out in rain—and back in rain.
I have outwalked the furthest city light.

I have looked down the saddest city lane.
I have passed by the watchman on his beat
And dropped my eyes, unwilling to explain.

I have stood still and stopped the sound of feet
When far away an interrupted cry
Came over houses from another street,

But not to call me back or say good-bye;
And further still at an unearthly height,
One luminary clock against the sky

Proclaimed the time was neither wrong nor right.
I have been one acquainted with the night.