Tyle powodów do żałoby...
Tyle powodów do żałoby…
Sarah
N. Stern, 24.02.25, JNS
Jak można w
odpowiedni sposób opłakiwać dziecko, które ma zaledwie 9 miesięcy i dopiero
zaczęło raczkować i jeść stałe pokarmy? Jak można opłakiwać 4-latka, który
kochał Batmana, a jego błyszczące oczy wyrażały intensywne pragnienie wiedzy?
Albo jak opłakać przerażoną matkę, która zrobiłaby wszystko, aby osłaniać i
chronić swoje dzieci?
Dlaczego świat
zapomniał o dzieciach wrzucanych na oczach rodziców do palących się pieców 7
października 2023 roku? Albo o rodzicach brutalnie mordowanych na oczach ich
dzieci?
Co to mówi o naszym
świecie, gdy plakaty z nimi są nieobecne? Co to mówi o naszej cywilizacji,
kiedy sympatycy Hamasu mówią o naszym "kolonializmie osadniczym", "więzieniu
bez krat", "okupacji" i "oporze"?
Wiemy, że wszystkie
te słowa mają na celu ukrycie nazistowskiej nienawiści, która indoktrynuje
nieletnie palestyńskie dzieci arabskie, by dorastały z marzeniem duszenia
gołymi rękami małych żydowskich dzieci.
Pamiętamy decyzję
wycofania się z Gazy z 2005 r., kiedy wiele organizacji żydowskich przekonywało
się nawzajem, że ta nadmorska enklawa stanie się "Singapurem Bliskiego
Wschodu".
I pamiętamy wybory
z 20 lutego 2006 r., które doprowadziły do władzy nieżyjącego już przywódcy
Hamasu Ismaela Haniyeha, oraz zamach stanu w Gazie w 2007 r., kiedy zrzucano z
dachu tych, którzy nie byli członkami Hamasu.
Pamiętamy złudy,
które doprowadziły do tego, razem z porozumieniami w Oslo z lat 1990., kiedy to
większość świata, razem z wielu naiwnymi Żydami, uważała, że wybielanie i
adoracja mistrza terrorystów, przywódcy OWP Jasera Arafata, w jakiś sposób
doprowadzi do pokoju.
Widzieliśmy pychę
izraelskiej armii i służb wywiadowczych przed 7 października, kiedy to
zignorowały one doniesienia o tym, co wyglądało na ćwiczenia wojskowe w Gazie —
doniesienia, które pochodziły głównie od kobiecych obserwatorów. W wyniku tego
zaniedbania wiele z tych kobiet zostało brutalnie zamordowanych.
Jak można było zaakceptować
lata, kiedy Autonomia Palestyńska zainicjowała program "pay for slay" (zaplata
za zabójstwo), płacąc około 300 milionów dolarów rocznie rodzinom "męczenników"
i "więźniów", którzy zamordowali lub usiłowali zamordować Żydów?
Jak świat
usankcjonuje teraz zagrywkę Autonomii Palestyńskiej, która rzekomo zlikwidowała
ten fundusz, przekazując po prostu te płatności pod inną nazwą, jako "Palestyńska
Narodowa Fundacja Wzmocnienia Ekonomicznego"?
Jak świat pozwolił
bojownikom Hamasu ukrywać się za własnymi cywilami w szpitalach, meczetach i
szkołach popieranych przez Organizację Narodów Zjednoczonych?Dlaczego społeczność międzynarodowa od dziesięcioleci toleruje fakt, że tak
wielu pracowników związanych z Agencją Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy
Uchodźcom Palestyńskim, (UNRWA) jest jednocześnie powiązanych z Hamasem?
Dlaczego od 32 lat
mówiliśmy o edukacji nienawiści, którą palestyńskie dzieci otrzymują w szkołach
i podręcznikach UNRWA, a która nigdy nie została odrzucona?
Dlaczego Autonomia Palestyńska pokazuje toksyczne przesłanie w palestyńskiej
wersji "Sesame Street", gdzie te młode dzieci przez ponad pokolenie są
indoktrynowane, że Żydzi są źli?
Dlaczego terroryści
skazani na wielokrotne dożywocie są zwalniani z izraelskich więzień, niektórzy
z nich jako milionerzy?
Dlaczego mieszkańcy
Gazy, Judei i Samarii radośnie celebrują, kiedy mordercy, tacy jak Ahmed
Barghouti, dowódca operacyjny Brygad Męczenników Al-Aksa, odsiadujący w Izraelu
13-krotny wyrok dożywocia za wielokrotne uczestnictwo w atakach
terrorystycznych w Tel Awiwie i Jerozolimie; Kahlil Jabarin, który śmiertelnie
zadźgał nożem Ariego Fulda, 45-letniego ojca czwórki dzieci na skrzyżowaniu
Gush Etzion w 2018 r.; Zakaria Zubeidi, były dowódca Brygady Męczenników
Al-Aksa oraz Iryad Jaradat i Ahmad Dahari z Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu,
którzy zaplanowali i przeprowadzili wiele ataków terrorystycznych?
Dlaczego małe
dzieci są ubierane w mundury Hamasu i uczone naśladowania i czczenia tych
masowych morderców, jako swoich bohaterów?
Dlaczego
pozwoliliśmy temu ropieć przez 32 lata od czasu podpisania Porozumień w Oslo?
Być świadkiem
nieproporcjonalnego sformułowania umowy o zawieszeniu broni było trudno. Ale
wiemy, że nie mieliśmy innego wyjścia, niż spróbować wydostać każdego
zakładnika z koszmarnego piekła podziemnych tuneli Gazy.
Posyłamy w bój
naszych młodych mężczyzn i kobiety ze świadomością, że nikogo nie zostawimy.
Zdrowe
społeczeństwo akceptuje i kocha życie. Chore społeczeństwo akceptuje i czci
śmierć.
W tym tygodniu
Żydzi na całym świecie musieli zasnąć mając w swoich umysłach wizerunek dwójki
pięknych rudowłosych dzieci — Kfira i Ariela Bibasa — i ich matki, Shiri.
Niechaj oni nigdy
nie zostaną zapomniani.
Polskie tłumaczenie Alex Wieseltier