SKOŃCZYŁ SIĘ DZIEŃ

SKOŃCZYŁ SIĘ DZIEŃ
Henry Wadsworth Longfellow

Dzień się skończył, a ciemność
Nocnym opada skrzydłem łopotu,
Jak piórko, które spada w dół
Zgubione w trakcie orła lotu.

Znowu spostrzegam światła wioski
Co lśnią przez deszcz i mgłę,
I smutku garnie mnie uczucie,
Któremu dusza nie oprze się:

Uczucie smutku i tęsknoty,
Co bólem w ciało się nie wcina,
A przypomina tylko smutek
Jak deszcz mgła gęsta przypomina.

Przyjdź do mnie, czytaj wiersze,
I prostą pieśń, co serce rwie,
Co mój niepokój załagodzi,
I spędzi wszystkie myśli złe

Nie dzieło wielkich mistrzów starych,
I nie od wieszczów okazałych,
Których odległe dzisiaj kroki
W korytarz Czasu się schowały.

Bo jak bojowej pieśni dźwięki,
Potężne myśli ich w ordynku
Trud nieskończony życia chwalą;
A ja w tę noc pragnę spoczynku.

Weź pieśń poety wrażliwego,
Prosto od serca, co się zowie
Co ciśnie deszcze z letnich chmur,
Aż łzy już same lecą z powiek;

Takiego co przez noce, dni
Spokoju całkiem pozbawiony
W duszy swej słyszy wciąż muzykę
Wspaniałe swej melodii tony.

Ta pieśń, co moc kojenia ma
Dla pulsu, co troski czuje,
Przychodzi jak błogosławieństwo
Co po modlitwie następuje.

Potem z ulubionego czytaj dzieła
Wiersze, co dają ci natchnienie,
I dodaj do poety rymu
Twojego głosu słodkie brzmienie.

A noc muzyką się napełni,
A troska, która ten trapi dzień,
Tak jak nomada namiot zwinie,
I cicho odejdzie w cień.

......................................................................................

The Day is Done
By Henry Wadsworth Longfellow

The day is done, and the darkness
Falls from the wings of Night,
As a feather is wafted downward
From an eagle in his flight.

I see the lights of the village
Gleam through the rain and the mist,
And a feeling of sadness comes o'er me
That my soul cannot resist:

A feeling of sadness and longing,
That is not akin to pain,
And resembles sorrow only
As the mist resembles the rain.

Come, read to me some poem,
Some simple and heartfelt lay,
That shall soothe this restless feeling,
And banish the thoughts of day.

Not from the grand old masters,
Not from the bards sublime,
Whose distant footsteps echo
Through the corridors of Time.

For, like strains of martial music,
Their mighty thoughts suggest
Life's endless toil and endeavor;
And to-night I long for rest.

Read from some humbler poet,
Whose songs gushed from his heart,
As showers from the clouds of summer,
Or tears from the eyelids start;

Who, through long days of labor,
And nights devoid of ease,
Still heard in his soul the music
Of wonderful melodies.

Such songs have power to quiet
The restless pulse of care,
And come like the benediction
That follows after prayer.

Then read from the treasured volume
The poem of thy choice,
And lend to the rhyme of the poet
The beauty of thy voice.

And the night shall be filled with music,
And the cares, that infest the day,
Shall fold their tents, like the Arabs,
And as silently steal away.