Rammstein - Klavier
Pianino
Mówią, mówią ciągle mi
Otwórz, otwórz tamte drzwi
I nie z ciekawości płaczą
Kiedy pokój ten zobaczą
Bo za drzwiami, które miną
Tam samotne jest pianino
Są klawisze zakurzone
Wszystkie struny rozstrojone
A za drzwiami czas co minął
Jest wciąż ona i pianino
Dawno już zamilkły dźwięki
Lecz pozostał ślad jej ręki.
No i przy pianinie tam
Ja słuchałem dźwięków sam
A gdy zaczynała grać
To oddechu nijak brać.
Ja jej dawne słowa łowię
"Ja już będę wciąż przy Tobie!"
Taka była złuda ma
Ona tylko dla mnie gra.
Ja jej wytoczyłem krew
Bo ognisty był mój gniew
A za zamkniętymi drzwiami
Wszyscy o nią się pytali.
No i przy pianinie tam
Ja słuchałem dźwięków sam
A gdy zaczynała grać
To oddechu nijak brać.
Nawet teraz, przy pianinie
Ja tutaj, a ona przy mnie
To jest tylko złuda ma
Ona tylko dla mnie gra.
Teraz drzwi otwarte są
A ten wrzask, to pewnie stąd
I płacz matki słyszę suchy
Poprzez ojca ciosy głuche.
Coś w rozkładzie tutaj leży
Chociaż nikt mi nie uwierzy
Że śmierć mnie już teraz goni
Z tej żałości i tej woni.
Tutaj, na klawiszach dnie
Już zaczęła słuchać mnie
Poprzez mój rosnący gniew
Dała swój ostatni dech.
..............................................................
Rammstein - Klavier
Sie sagen zu mir
Schließ auf diese Tür
Die Neugier wird zum Schrei
Was wohl dahinter sei
Hinter dieser Tür
Steht ein Klavier
Die Tasten sind staubig
Die Saiten sind verstimmt
Hinter dieser Tür
Sitzt sie am Klavier
Doch sie spielt nicht mehr
Ach das ist so lang her.
Dort am Klavier
Lauschte ich ihr
Und wenn ihr Spiel begann
Hielt ich den Atem an.
Sie sagte zu mir
Ich bleib immer bei dir
Doch es hatte nur den Schein
Sie spielte für mich allein.
Ich goss ihr Blut
Ins Feuer meiner Wut
Ich verschloss die Tür
Man fragte nach ihr.
Dort am Klavier
Lauschte ich ihr
Und wenn ihr Spiel begann
Hielt ich den Atem an.
Dort am Klavier
Stand ich bei ihr
Es hatte den Schein
Sie spielte für mich allein.
Geöffnet ist die Tür
Ei wie sie schreien
Ich höre die Mutter flehen
Der Vater schlägt auf mich ein.
Man löst sie vom Klavier
Und niemand glaubt mir hier
Das ich todkrank
Von Kummer und Gestank.
Dort am Klavier
Lauschte ich ihr
Und wenn ihr Spiel begann
Hielt ich den Atem an.