NA ILE JESTEŚ ŻYDEM? (17)

NA ILE JESTEŚ ŻYDEM? (17)
Joe Roberts

Mój ojciec jest Żydem, a moje DNA z Ancestry.com mówi mi, że jestem w około 57% "europejskim Żydem", chociaż podejrzewam, że rzeczywista liczba jest jeszcze bliższa 50%.
Zawsze mówiłem, że moi rodzice pochodzili z tak odległych środowisk, jak to tylko możliwe w latach pięćdziesiątych. I nadal byli białymi ludźmi z Midwestu. Moja matka, wychowana jako katoliczka z irlandzko-flamandzkim dziedzictwem, dorastała w małym miasteczku na samym skraju prerii południowo-zachodniej Minnesoty, zamienionych w pola uprawne.
Mój tata dorastał na przedmieściach North Shore w Chicago, w rodzinie o niemieckich korzeniach żydowskich. Gdyby ta część mojej rodziny nie wyjechała z Niemiec do Stanów Zjednoczonych w połowie lat 50. XIX wieku, byliby tam typami w rodzaju Walter Rathenau ( wybaczę ci, że zapytałeś "kto?", ale gdybym powiedział o kimś znacznie bardziej znanym, takim jak, powiedzmy, Einstein, byłoby to zbyt mylące dla moich intencji, ponieważ mam na myśli porównanie tylko w sensie orientacji społeczno-kulturowej, a nie sławy czy błyskotliwości): "zasymilowanymi" do punkt identyfikowania się najpierw jako Niemcy, kulturalni, odnoszący sukcesy finansowe i zawodowe. Jednak na szczęście dla mnie i mojej rodziny moi przodkowie opuścili Niemcy w połowie XIX wieku i osiedlili się głównie w Chicago, kiedy było to jeszcze szybko rozwijające się miasto.
Byłoby całkowitym błędne powiedzieć, że rodzina mojego taty wstydziła się tego, że byli Żydami. Mój dziadek był genealogiem, a historie o żydowskiej wierze naszych przodków są widoczne w drukowanych przez niego genealogiach. Od dziecka wiedziałem, że mój tata i dziadkowie byli Żydami; nikt nie robił z tego tajemnicy. Ale ta żydowskość zawsze była czymś w cieniu, nigdy czymś, co wydawało się szczególnie istotne dla ich współczesnego życia.
Dorastając w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, mój tata i jego rodzina hucznie obchodzili Boże Narodzenie. To był dzień dawania prezentów. Pamiętam, jak raz w latach osiemdziesiątych poszedłem z dziadkami do synagogi w North Shore (oczywiście reformowanej), jedyny raz kiedy byłem dzieckiem, ale myślę, że to było dlatego, że zapytałem ich, czy możemy tam pójść. Zdecydowana większość przyjaciół moich dziadków była Żydami — ich klub miał prawie wyłącznie żydowskich członków, ale to poskładałem sobie w całość dopiero z perspektywy czasu, ponieważ nie był to temat, który realnie pojawiał się w tamtym czasie.
Kiedy byłem nastolatkiem, poszedłem kiedyś z tatą do synagogi reformowanej w czasie świąt w Kalifornii, gdzie wtedy mieszkaliśmy. (Myślę, że poszliśmy tam raz, ponieważ zapytałem się czy możemy, bo inaczej poczuł się winny; nigdy więcej tam nie poszliśmy.) Tam było tak wielu takich jak my, aż rabin musiał przypomnieć wiernym, aby wstali, kiedy przynoszono Torę na zewnątrz.
Takim więc właśnie jestem Żydem: wystarczająco Żydem, by zmieścić się w krematoriach Hitlera lub dostać obywatelstwo izraelskie (gdybym chciał), ale nie na tyle, by czuć się szczególnie Żydem.

Polskie tłumaczenie Alex Wieseltier
https://www.quora.com/How-Jewish-are-you