Mezuza

MEZUZA

Mezuza głosi: Ludzie, którzy tu mieszkają,przestrzegają żydowskich obyczajów. 

Żydowski dom tworzą ludzie, którzy w nim mieszkają - przez to, jak się zachowują, przez to, co robią, a czego nie robią i przez przekonania, które mają. Żydowski styl życia to w dużej mierze wiara: można ją zabrać ze sobą, gdziekolwiek się idzie. Dotyczy to Szabatu, kaszrutu, Taharat Hamishpachah [prawo czystości rodzinnej], codziennej modlitwy i studiowania Tory.
Powszechnie przyjmuje się, że judaizm jako religia jest bardziej zorientowany na święcenie czasu niż na święcenie miejsca. Istnieje wiele okazji, które uświęcamy, ale bardzo niewiele miejsc, które nazywamy świętymi.
Czy to cała prawda? Niezupełnie, bo samo miejsce, w którym żyjemy, nasze stałe miejsce zamieszkania, jest uświęcone. Osiąga się to poprzez bardzo konkretny rytuał, poprzez micwę mezuzy.
Mezuza ma pochodzenie biblijne i dlatego ma wielkie znaczenie. "I napiszesz je na odrzwiach (mezuzot) naszego domu i na twoich bramach" (Księga Powtórzonego Prawa 6:9, 11:20). Co powinno być napisane? Boska instrukcja jest bardzo jasna: "Słowa, które wam dzisiaj powiem": abyś kochał swojego Boga, wierzył tylko w Niego, przestrzegał Jego przykazań i przekazywał to wszystko swoim dzieciom.
Mezuzą nazywa się pergamin, czyli klaf, na którym zapisane są wersety Tory. Mezuza to skrzynka lub pojemnik, w którym znajduje się ten pergamin.
Mezuza spełnia dwie funkcje: za każdym razem, gdy się wchodzi lub wychodzi, mezuza przypomina o przymierzu z Bogiem; po drugie, mezuza jest znakiem dla wszystkich innych, że to konkretne mieszkanie stanowi żydowskie gospodarstwo domowe, przestrzegjące specjalnego zestawu zasad, rytuałów i wierzeń.
Klaf musi być napisany ręcznie przez koszernego skrybę - przestrzegającego halachy (prawa żydowskiego) i kwalifikującego się do tego zadania.
Mezuza powinna być przytwierdzona do framugi każdego pomieszczenia mieszkalnego w domu, a nie tylko drzwi wejściowych. Łazienki, garderoby, pralnia, kotłownia itd. nie wymagają jednak mezuzy.
Mezuzę przymocowuje się po prawej stronie drzwi od strony wejścia do pokoju. Innymi słowy, jeśli drzwi otwierają się z korytarza do sypialni, mezuza zostanie przybita do prawego słupka drzwi patrząc od strony korytarza, niezależnie od tego, czy klamka znajduje się po prawej czy po lewej stronie.
Pergamin jest zapisany tylko z jednej strony. Na jego odwrotnej stronie widnieje tylko jedno słowo: Szaddaj, jedno z Boskich imion. Kiedy zwój jest prawidłowo zwinięty, "Szaddaj" jest widoczne dla oka. Hebrajskie litery "Szaddaj", szin, dalet, yod są również inicjałami wyrażena szomer daltot yisrael, Strażnik bram Izraela.
Z powodu tego napisu, a częściowo dlatego, że niektórzy ludzie są przesądni, mezuzie czasami przypisywano status amuletu, magicznej mocy. Nie tylko w kulturach średniowiecznych, ale nawet w naszych czasach niektórzy przypisują lub tłumaczą niekóre nieszczęścia jako wynik braku koszernej mezuzy.
Mezuza nie jest urządzeniem ochronnym, a jej brak nie spowoduje jakiejś bezpośredniej kary.
Mezuza jest znakiem i przypomnieniem przymierza, miłości i zaangażowania oraz chęci prowadzenia żydowskiego gospodarstwa domowego. To samo w sobie jest wystarczające!

Polskie tłumaczenie i redakcja Alex Wieseltier

https://www.chabad.org/library/article_cdo/aid/256915/jewish/What-Is-a-Mezuzah.htm