Lew Judy
Lew Judy
Lew Judy pochodzi
z Księgi Rodzaju, gdzie znajdujemy Jakuba (Izraela) błogosławiącego swoich
dwunastu synów z łoża śmierci. Każdy z synów jest imiennikiem jednego z
dwunastu plemion Izraela.
Kiedy Jakub, znany również jako Izrael, błogosławi swojego syna Judę, nazywa go
"lwiątkiem" i mówi, że "czai się jak lew i jak lwica" (Księga Rodzaju 49:9). W
ten sposób plemię Judy zostało utożsamione z symbolem lwa.
Kilka wieków później Królestwo Izraela, zjednoczone pod rządami króla Dawida i
jego syna Salomona, zostało podzielone w 922 p.n.e. na królestwa północne i
południowe.
Królestwo północne składało się z 10 plemion i zachowało nazwę Izrael.
Królestwo południowe, składające się tylko z plemion Judy i Beniamina, przyjęło
nazwę Juda.
Po podboju i wchłonięciu królestwa północnego przez imperium asyryjskie,
południowe królestwo Judy przetrwało do jego podboju przez Babilończyków.
Jednak zamiast zostać całkowicie wchłonięci, niektórzy Hebrajczycy zostali w
kraju, a pewna liczba wygnańców powróciła za czasów imperium medo-perskiego,
które powstało po Babilończykach.
Współcześni Żydzi są przodkami tych Hebrajczyków i to z ich przekonań
religijnych wywodzi się judaizm.
W starożytnym Izraelu lew był ważnym symbolem mocy, odwagi, sprawiedliwości i
Bożej ochrony. Istnieją dowody na to, że wizerunki lwów były widoczne zarówno w
świątyni Salomona, jak i odbudowanej po powrocie z wygnania drugiej świątyni po
powrocie pod rządami Ezdrasza i Nehemiasza.
W Biblii hebrajskiej jest kilka wzmianek o lwach. Wspomina się o istnieniu lwów
na pustkowiach otaczających miasta i miasteczka Izraela. Wędrowały one poprzez
wzgórza i często atakowały trzody zwierząt. Innym przykładem jest sytuacja, w
której król Dawid twierdzi, że zabił lwa w ochronie swoich owiec (Księga Królów
17:36). W ten sposób uzasadniał on swoje zapewnienie, że mógłby zabić olbrzyma
Goliata.
Dziś lew nadal ma znaczenie jako wyznacznik tożsamości narodu żydowskiego,
zarówno politycznie, jak i duchowo. Lew stał się symbolem narodu izraelskiego,
jego odwagi, potęgi i sprawiedliwości. Pojawia się on również na fladze i w
godle miasta Jerozolimy, która była pierwotnie stolicą królestwa Judy.
Lwy często ozdabiają arkę, ozdobną szafkę ze zwojami Tory, znajdującą się w
wielu synagogach. Powszechną dekoracją znajdującą się na tych arkach jest
przedstawienie dziesięciu przykazań zapisanych na kamiennych tablicach,
strzeżonych przez dwa stojące lwy.
Dla Żydów Lew Judy jest ważnym symbolem etnicznym i religijnym, łączącym ich z
początkiem jako narodu, ich ziemią i ich tożsamością jako dzieci Boga. I nadal
służy jako przypomnienie w ich publicznych modlitwach i jako symbol ich
tożsamości społeczno-politycznej.
Dla chrześcijan Jezus jest Lwem Judy, który powróci, by podbić ziemię, w
przeciwieństwie do swojego pierwszego pojawienia się na ziemi jako baranka
ofiarnego. Daje to chrześcijanom nadzieję, że zło, które teraz trzeba znosić,
pewnego dnia zostanie pokonane.
Lew Judy zajmuje również ważne miejsce w historii Afryki i ruchach
afrocentrycznych XX wieku, takich jak na przykład rastafarianizm.
Tłumaczenie i redakcja Alex Wieseltier