DLACZEGO EGIPT I JORDANIA
DLACZEGO EGIPT
I JORDANIA SĄ JEDYNYMI KRAJAMI ARABSKIMI NA BLISKIM WSCHODZIE, KTÓRE MAJĄ
FORMALNE POROZUMIENIA POKOJOWE Z IZRAELEM?
Chaim Handler, Quora
Egipt i Jordania
nie są jedynymi krajami arabskimi na Bliskim Wschodzie, które mają formalne
porozumienia pokojowe z Izraelem. Są państwa Zatoki Perskiej, które podpisały
Abraham Accords i są teraz znacznie ściślej związane z Izraelem niż Egipt i
Jordania kiedykolwiek były.
Egipt i Jordania to jedyne dwa kraje które, znajdując się w stanie wojny z
Izraelem od czasu powstania Izraela 14 maja 1948 r., formalnie zakończyły ten
stan wojny i zobowiązały się nie angażować w działania zbrojne przeciwko
obywatelom Izraela tak jak to było w przeszłości.
Dlaczego Liban, Syria i Irak formalnie nie zakończą swojego stanu wojny z
Izraelem? To nie dlatego, że pragną one wysłać swoje dzieci do walki i śmierci
w kolejnej daremnej próbie wykorzenienia mojego kraju. Nie próbowali tego od
wielu dziesięcioleci. Są to wszystkie kraje z problemami wewnętrznymi, które są
o wiele bardziej palące niż likwidacja państwa Izrael, zdając sobie doskonale
sprawę z tego, że nie są w stanie nic zrobić z jego istnieniem, oraz z bardzo
niewielu korzyści, które by im to przyniosło, nawet gdyby było to możliwe.
Ludność w całym świecie arabskim była indoktrynowana nienawiścią do "zagrożenia
syjonistycznego" na długo przed powstaniem Izraela; jeszcze zanim wypędzono setki
tysięcy Żydów mieszkających w tych krajach. Nienawiść do Izraela w tych krajach
jest jedną z niewielu rzeczy wspólnych dla prawie wszystkich frakcji
rywalizujących o władzę. Podczas gdy zakończenie formalnego stanu wojny i
ustanowienie znormalizowanych stosunków z Izraelem mogłoby przynieść korzyści,
byłoby to absolutnie niepopularne posunięcie, które spowodowałoby wstrząsy w
krajach i tak już politycznie niestabilnych. Innymi słowy, Arabowie tak
skutecznie zindoktrynowali swój lud nienawiścią, że prawie uniemożliwili
osiągnięcie stanu normalizacji.
Ta lekcja była wyraźnie widoczna, kiedy Anwar Sadat został zamordowany zaraz po
zakończeniu porozumień w Camp David, które zakończyły stan wojny z Egiptem. W
rzeczywistości zabójstwo króla Jordanii Abdullaha I przez Palestyńczyka w
okupowanej przez Jordanię Jerozolimie, w meczecie al-Aksa w lipcu 1951 r., 96
godzin po zabójstwie byłego premiera Libanu w Ammanie w Jordanii, było lekcją
poglądową dla wszystkich następnych przywódców arabskich o niebezpieczeństwie
rozważania normalizacji z Izraelem.
Arabia Saudyjska jest na rozdrożu pomiędzy tymi dwiema grupami krajów. Chociaż
brała ona udział w części agresji przeciwko Izraelowi, to jej wkład był
marginalny. Saudyjczycy wiedzą, że mogą wiele zyskać na pokoju z Izraelem, a
Arabia Saudyjska, w przeciwieństwie do Libanu, Syrii i Iraku, jest stabilna
politycznie. Rząd saudyjski zamiast kontynuować indoktrynację ludności w
kierunku nienawiści do Izraela, raczej pracuje nad stopniową zmianą
antyizraelskich nastrojów swojej ludności. Nie byłoby to oczywiste, gdyby nie
było wyraźnym zamiarem saudyjskiego rządu nie byłaby wcześniejsza czy
późniejsza normalizacja stosunków z Izraelem.
Polskie tłumaczenie Alex Wieseltier