CZY MOŻNA NAZYWAĆ IZRAEL PAŃSTWEM APARTHEIDU?
CZY MOŻNA NAZYWAĆ IZRAEL PAŃSTWEM APARTHEIDU?
CZY TO SPRAWIEDLIWE NAZYWAĆ IZRAEL MOCARSTWEM OKUPACYJNYM?
Michael Davison, Mieszka w Izraelu (1969-obecnie)
Quora 31 lipca
Pierwsze pytanie: Czy uczciwe jest nazywanie Izraela
"Apartheid"?
Nie. Apartheid był wewnętrzną polityką RPA wylansowaną w 1948 r., której
wyraźnym celem było utrzymanie władzy przez białą mniejszość nad rdzenną czarną
większością.
W czasach apartheidu w RPA istniały oddzielny transport publiczny, oddzielne
szkoły, szpitale, przychodnie medyczne, restauracje, kina, teatry, parki, a
nawet oddzielne ławki na ulicach dla białych lub niebiałych.
Czarnym odmawiano praw do wyższego wykształcenia i prawa do kandydowania na
urzędy publiczne.
W Izraelu nie ma takich przepisów. Arabowie izraelscy są członkami Knesetu,
ambasadorami, oficerami policji i wojska, personelem medycznym i wykładowcami
uniwersyteckimi. Odsetek izraelsko-arabskich studentów na uniwersytetach i
uczelniach jest odpowiada ich populacyjnej proporcji.
Nie ma żadnego apartheidu izraelskich Arabów.
Ktoś się może zapytać: "Tak, ale co z Palestyńczykami?"
Krótka odpowiedź: Palestyńczycy NIE są obywatelami Izraela i większość nie chce
zostać obywatelami Izraela. Ponieważ apartheid jest konkretnie polityką
wewnętrzną, termin ten nie ma zastosowania.
Drugie Pytanie: "Czy słuszne jest nazywanie Izraela
mocarstwem okupacyjnym?"
Zgodnie z obowiązującym prawem międzynarodowym — nie.
Aby jakiekolwiek terytorium było okupowane w sensie prawnym, musi ono zostać
odebrane siłą suwerennemu państwu. Dlatego Krym jest okupowany przez Rosję, połowę
Cypru jest okupowane przez Turcję, Sahara Zachodnia jest okupowana przez
Maroko, a Tybet przez Chiny.
Ostatnim suwerenem, który rządził tym, co jest teraz Izraelem, było Imperium
Osmańskie, które zostało zlikwidowane w 1922 r., kiedy Wielka Brytania przejęła
od Ligi Narodów mandat Palestyny. Wielka Brytania miała status powiernika, a
nie suwerena. Ziemia była powierzona Wielkiej Brytanii, aby stworzyć ojczyzny
dla Żydów i Arabów oraz nauczyć obydwie populacje, jak stworzyć i poradzić
sobie z realną gospodarką i zarządzaniem.
Rezolucja 181 Organizacji Narodów Zjednoczonych 1947 r. zaproponowała plan podziału dla
utworzenia z mandatu Palestyny jednego "państwa arabskiego" (powtórzone 22 razy
w tekście rezolucji) i jednego "państwa żydowskiego". Żydzi zaakceptowali tę
rezolucję, a Arabowie generalnie, nie tylko Arabowie z Palestyny, odrzucili tę
rezolucję.
Żydowski "Jiszuw" (osadnictwo żydowskie w mandacie Palestyny) ogłosił
niepodległość Eretz Izrael 14 maja 1948, na kilka godzin przed wygaśnięciem
mandatu Ligi Narodów dla Palestyny, który wygasł minutę po północy z 14 na 15
maja 1948. Wysoki Komitet Arabski do spraw Palestyny Palestyna takiej
deklaracji nie złożył.
W tym momencie wygaśnięcia mandatu ziemia wzmiankowana w UNGAR 181 stała się
terra nullus, czyli, zgodnie z prawem międzynarodowym, ziemią nienależącą do
nikogo. "Ziemią bez suwerena".
W rezultacie, jordańskie zajęcie i okupacja Zachodniego Brzegu i egipskie
zajęcie Strefy Gazy, było okupacją obszarów, które nie zostały przydzielone nie
Izraelowi, ale jeszcze niemającego nazwy państwa arabskiego. W rzeczywistości,
w swojej Palestyńskiej Karcie Narodowej z 1964 r. OWP zrzekła się wszelkich
roszczeń do tych obszarów:
"Artykuł 24: Organizacja nie sprawuje żadnej suwerenności terytorialnej nad
Zachodnim Brzegiem Jordanu w Haszymidzkim Królestwie, ani w Strefie Gazy, czy w
obszarze Himmah [Golan]. Jej działania będą miały zasięg ogólnonarodowy na polu
wyzwoleńczym, organizacyjnym, politycznym i finansowym".
Ten artykuł został usunięty w poprawionej wersji z 1968 roku, napisanej po tym,
jak Jordania i Egipt straciły kontrolę nad Zachodnim Brzegiem i Strefą Gazy.
Raptem, gdy nie były już pod panowaniem arabskim, obszary te stały się
"palestyńską ziemią".
Warto również zauważyć, że w cytowanym artykule OWP pośrednio przyznała, że
Wzgórza Golan faktycznie należały do Mandatu dla Palestyny, nielegalnie
scedowanego przez brytyjski mandat francuskiemu mandatowi Syrii/Libanu,
niezgodnie z artykułem 5 mandatu dla Palestyny:
"Mandatariusz będzie odpowiedzialny za dopilnowanie, aby żadne terytorium
Palestyny nie zostało scedowane, wydzierżawione ani w jakikolwiek sposób
umieszczone pod kontrolą rządu jakiegokolwiek obcego mocarstwa".
To sprawia, że izraelskie władanie Wzgórzami Golan jest również legalne, ale to
zupełnie inny sprawa.
Kiedy Izrael odebrał w 1967 roku Zachodni Brzeg i Gazę Jordanii i Egiptowi,
ziemie te wciąż były terra nullus, ponieważ próba Jordanii aneksji Zachodniego
Brzegu została wykluczona przez ONZ, a Egipt nigdy nawet nie próbował przejąć
Gazy.
Jako jedyny istniejący podmiot zrodzony z Mandatu Palestyny, biorąc pod uwagę,
że obszary te należały do Mandatu Palestyny, izraelskie roszczenia do nich,
zgodnie z istniejącym prawem międzynarodowym, są silniejsze niż czyjekolwiek
inne.
Czym Palestyńczycy są zmęczeni, to jest powiedzieć: "Hej, pamiętacie tę
propozycję z 1947 roku, którą odrzuciliśmy? Chcemy was na tym trzymać teraz, w
2021 roku".
Biorąc pod uwagę historię od 1947 roku do chwili obecnej, można to porównać z
wejściem jakiegoś palanta do kasyna, który stawia całe swoje ziemskie dobra na
jeden rzut kostką lub jedno rozdanie kart, przegrywa, a następnie żąda od
kasyna zwrotu swego wkładu.
Gdy palestyńscy Arabowie rozpoczęli wojnę domową z deklarowanym celem
"wpędzenia Żydów do morza" i zabrania całego "żydowskiego złota, żydowskiej
ziemi i żydowskich kobiet", spalili oni za sobą wszystkie mosty. Wciągnięcie
krajów Ligi Arabskiej do walki po wygaśnięciu mandatu tylko pogorszyło sytuację
z powodu upokorzenia arabskiego honoru i arabskiej dumy, pokonanych przez
zgraję słabo uzbrojonych Żydów.
Polskie tłumaczenie Alex Wieseltier